به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در بیست و هفتمین طرح رعد پلیس تهران ۶۲۱ دزد که در قالب ۲۲ باند دست به سرقت می‌زدند به دام افتادند.
دزد رقصنده
اوایل مرداد امسال بود که ماموران کلانتری ۱۰۴ عباس آباد در جریان سرقت دوچرخه از داخل پارکینگ یک ساختمان قرار گرفتند که ماموران تجسس کلانتری برای دستگیری متهمان وارد عمل شدند.
ماموران در این شاخه از تحقیقات، دوربین مداربسته داخل پارکینگ را بازبینی کردند که در این مرحله تصویر دو سارق به دست آمد.
در صحنه دوربین مداربسته یکی از دزدان وقتی وارد پارکینگ شد با دیدن دوچرخه‌ها شروع به رقصیدن جلوی دوربین مداربسته کرد و سپس همراه همدستش دست به دزدی زد.
ماموران با شناسایی دزدان برای دستگیری سارق رقصنده وارد عمل شدند که مشخص شد، متهم بعد از سرقت به شهر‌های شمالی رفته است و در این مرحله ماموران به کمین نشستند و بعد از یک هفته وقتی پسر جوان به خانه اش بازگشت و در حال استراحت بود از سوی ماموران دستگیر شد.
سابقه داری؟
به خاطر مواد زندان بودم.
اعتیاد داری؟
۹ ماه است که مواد نمی‌کشم تا این که شب سرقت دوباره مواد مصرف کردم.
چرا دزدی کردی؟
شب سرقت، من سوار بر ماشینم بودم که دوستم ادعا کرد نیاز به پول دارد و خواست تا همراهش برای دزدی بروم.
چرا به سراغ تو آمد؟
دم دستش بودم و من هم، چون آن شب مواد کشیده بودم پیشنهادش را پذیرفتم.
چطور دزدی کردی؟
داخل یک کوچه راه می‌رفتیم که دیدیم در یک ساختمان باز است و وارد پارکینگ شدیم و با دیدن دوچرخه‌ها دست به سرقت زدیم.
چرا جلوی دوربین مداربسته می‌رقصیدی؟
حالم خوب نبود شاید به دلیل خوشحالی بوده یا به دلیل استرس.
تو فیلم کاملا مشخص است وقتی دوچرخه را دیدی شروع به رقصیدن کردی؟
حتما از روی خوشحالی بود.
چند دوچرخه سرقت کردی؟
دو دوچرخه داخل پارکینگ بود که یکی از آن‌ها را ۵۰۰ هزار تومان فروختیم و یکی دیگر را نیز در خانه خودم نگه داشتم.
شنیدم فراری بودی؟
نه، برای تفریح به شهر‌های شمالی رفته بودم.
به پول دزدی نیاز داشتی؟
نه، فقط به خاطر دوستم رفتم.
شغل؟
انبار دار یک شرکت آرایشی هستم که خیلی راحت می‌توانم از آن انباری، میلیاردی سرقت کنم، اما من دزد نیستم. همدست حسن نیز ادعا می‌کند به خاطر زور مواد مخدر که روی آن غلبه کرده دست به سرقت زده است.
تحلیل کارشناس
مقایسه‌های تخریبی
دکتر امان ا... قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه
تبعیض و مقایسه‌های نابه جا از سوی والدین بین فرزندان و مقایسه فرزندان با گروه همسالان و فرزندان اقوام از نگاه جامعه شناختی یک آسیب جدی به شمار می‌رود. برخی والدین به بهانه رسیدن به اهداف خود دست به مقایسه‌های تخریبگری بین فرزندان می‌زنند که نه تنها به اهداف خود نمی‌رسند بلکه با حوادث ناگواری رو به رو می‌شوند که جرم و بزه به شمار می‌رود. وجود این تبعیض‌ها و مقایسه‌ها مانند آفتی است که تعارض جدی در تربیت ایجاد می‌کند و اعتماد به نفس فرزندان را کاهش می‌دهد. این فرزندان برای جبران نواقص خود مرتکب رفتار‌های غیراصولی می‌شوند که گاهی دیده می‌شود به بزهکاری و خلاف روی می‌آورند و به نوعی قصد داشتند توانایی و توانمندی‌های خود را نشان دهند. تبعیض و مقایسه از سوی والدین یک سازوکار فرافکن به حساب می‌آید و تحقیر‌ها و سرزنش‌ها سبب می‌شود فرزندان از نظام خانواده دور شوند و به انجام جرم گرایش پیدا کنند. سرکوفت‌ها و سرزنش‌ها از درون خانواده جوان و نوجوان را سرخورده می‌کند و این فرزندان با وجود داشتن خانواده‌های منسجم نیز به خلاف و بزهکاری روی می‌آورند. برخی از این فرزندان حاصل تربیت نادرست خانواده‌ها نیستند و اگر با دیگران مقایسه شوند، ممکن است انگیزه‌ای برای جرم در خود پیدا کنند و برای رهایی از تحقیر مرتکب خلاف می‌شوند. تحقیر والدین سازوکار واپس گرایی را از نظر اجتماعی رشد می‌دهد و این والدین تصور می‌کنند مقایسه انگیزه‌ای است برای تحرک فرزندان به سوی اهداف در حالی که در اغلب موارد نتیجه عکس می‌دهد.
منبع:خراسان
انتهای پیام/