به گزارش فارس، دقایقی پیش صدای شلیک چند گلوله در میدان فردوسی، آرامش محل را برای لحظاتی به هم ریخت.
بر اساس این گزارش، در حال حاضر، ماموران نیروی انتظامی در محل حضور یافته و ضمن برقراری نظم و آرامش، در حال بررسی چند و چون حادثه هستند.
اخبار تکمیلی متعاقبا منتشر می‌شود.
منبع : جامعه خبری تحلیلی الف | " جذاب ترین " نقشی در تولید محتوای این مطلب ندارد، مطلب منتشر شده با ذکر منبع می باشد.به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کمبود ویتامین D شایع‌ترین کمبود ریزمغذی در میان ایرانیان است و برآورد‌ها از شیوع ۷۰ درصدی کمبود آن در میان کودکان و نوجوانان و شیوع ۸۰ درصدی در بین بزرگسالان حکایت دارد.
گامی بزرگ در مبارزه با کمبود ویتامین D
اخیراً وزارت بهداشت طرح غنی‌سازی نان با ویتامین D را در شهر بیرجند به صورت پایلوت آغاز کرد.
کمبود ویتامین D شایع‌ترین کمبود ریزمغذی در میان ایرانیان است و برآورد‌ها از شیوع ۷۰ درصدی کمبود آن در میان کودکان و نوجوانان و شیوع ۸۰ درصدی در بین بزرگسالان حکایت دارد.
نقش چندگانه ویتامین D در بدن
بسیاری از مردم وقتی نام ویتامین D را می‌شنوند، به یاد نقش تعاملی آن با کلسیم در رشد و استحکام استخوان‌ها می‌افتند و گمان می‌کنند که این ویتامین صرفاً در سلامت استخوان‌ها نقش دارد، حال آنکه مطالعات متعددی نقش کمبود ویتامین D را در بروز بسیاری از بیماری‌ها همچون برخی سرطان‌ها، بیماری‌های خودایمنی، آسم، آلرژی، پرفشاری خون، بیماری‌های قلبی عروقی، پوکی استخوان، بیماری‌های دهان و دندان، افسردگی و دیابت نوع ۱ اثبات کرده است؛ بنابراین کمبود آن هزینه‌های جبران ناپذیری را به نظام سلامت تحمیل می‌کند.
متأسفانه ویتامین D بر خلاف سایر ویتامین‌ها منابع غذایی چندانی ندارد و عمدتاً در مقادیر کم در جگر، ماهیان چرب و زردۀ تخم‌مرغ یافت می‌شود.
منبع اصلی این ویتامین تابش نور آفتاب است که با استفاده از پرتو ماوراءبنفش خورشید و کلسترول در پوست ساخته می‌شود، اما بنا به دلایل مختلف زیست‌محیطی، فرهنگی و اجتماعی غالب افراد جامعه به قدر کفایت از آن بهره‌مند نمی‌شوند.
آلودگی هوا، وزن بالا، زاویۀ تابش نور خورشید بر بدن و ساعاتی که بدن در معرض تابش نور قرار می‌گیرد، همگی در ساخت این ویتامین تأثیرگذار هستند.
همچنین هر چه قدر سن افزایش می‌یابد، به همان نسبت ساخت ویتامین D توسط بدن تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
اقدام به غنی‌سازی ویتامین D
با توجه به سختی‌های موجود در راه غنی سازی که در این مقاله به آنها پرداختیم، خوشبختانه وزارت بهداشت با کمک‌های تکنیکی مشاوران بین‌المللی از سازمان جهانی بهداشت و یونیسف، طرح غنی‌سازی نان‌های سنتی – تافتون، سنگک، بربری و لواش – را برای چهار گروه زنان و مردان زیر ۱۸ سال و بالای ۱۸ سال (در هر گروه ۱۲۰ نفر) به صورت آزمایشی در سه کارخانۀ آرد بیرجند آغاز کرده است.
در صورتی که این طرح نتایج مثبتی به همراه داشته باشد و کمبود ویتامین D را در جمعیت مورد بررسی تا حد زیادی اصلاح نماید، پروتکل کنترل کیفیت آن تدوین شده و سپس ویتامین D در برنامۀ ملی غنی‌سازی آرد قرار می‌گیرد.
مشکلات پیش روی غنی‌سازی نان با ویتامین D
شایان‌ذکر است که غنی‌سازی نان با ویتامین D بدون چالش نیست.
علیرغم اینکه این ویتامین در برابر حرارت پایدار است و با گرم کردن معمولی غذا‌ها تخریب نمی‌شود، اما پایداری‌اش آنقدر زیاد نیست که حرارت ۳۰۰ درجۀ نانوایی را تاب بیاورد؛ بنابراین برآورد دقیق میزان تخریب ویتامین D در محاسبۀ حجم نهایی موردنیاز برای غنی‌سازی اهمیت دارد.
از طرفی اندازه‌گیری ویتامین D در مخلوط آرد بسیار سخت و پیچیده بوده و به‌سادگی کنترل کیفی غنی‌سازی ریزمغذی‌هایی همچون آهن نیست.
این فرآیند به‌دقت بالا، روش آزمونی خاص، تجهیزات پیشرفته و پرسنل زبده نیاز دارد. مضاف بر اینکه تجربۀ جهانی در این زمینه اندک بوده و به دو سه کشور خاص محدود است.
سابقه غنی‌سازی ویتامین D در ایران
در دنیا برای اصلاح کمبود ریزمغذی‌ها در سطح ملی از راهبرد‌های مختلفی همچون غنی‌سازی خاک و مواد غذایی، مکمل یاری، مداخلات رفتاری و... بهره گرفته می‌شود.
در ایران از سال ۱۳۹۳ مکمل یاری ویتامین D برای همۀ گروه‌های سنی آغازشده و در تمامی دبیرستان‌های دخترانه و پسرانه مکمل ۵۰ هزار واحدی این ویتامین به‌صورت ماهانه توزیع می‌گردد.
همچنین کسانی که تحت پوشش مراکز جامع سلامت و خانه‌های بهداشت روستایی هستند (مانند مادران باردار، سالمندان و...) به‌صورت رایگان این مکمل را دریافت می‌کنند.
توزیع شیر غنی‌سازی شده نیز در طول سالهای گذشته در مدارس به‌صورت کجدار و مریز ادامه داشته است، اما متأسفانه هیچ‌یک از این اقدامات نتوانسته از شیوع بالای کمبود ویتامین D در سطح جامعه پیشگیری کند.
بر همین اساس برنامۀ ملی غنی‌سازی با این ویتامین در دستور کار وزارت بهداشت قرارگرفته است.
لزوم توجه دولتمردان به مقوله غنی‌سازی
شاید از نظرگاه جریان اصلی علم اقتصاد و منطق بازار آزاد، اختصاص یارانه امری مردود تلقی شود، اما اگر از این زاویه به موضوع نگاه کنیم که منابع انسانی هر کشوری بزرگ‌ترین ثروت آن برای پیشرفت و توسعه به شمار می‌رود و از طریق غنی‌سازی ریزمغذی‌ها می‌توان تا حد زیادی از بار جانی و مالی بیماری‌ها در آینده کاست، انجام آن منطقی جلوه نماید.
کما اینکه در دهۀ هفتاد وقتی شیوع گواتر در کشور بیداد می‌کرد، غنی‌سازی نمک خوراکی باید توانست شیوع کمبودید را از ۶۸ درصد در سال ۱۳۶۸ به کمتر از ۵.۶ درصد در حال حاضر برساند و بهرۀ هوشی کودکان را چندین نمره افزایش دهد؛ بنابراین شایسته است در زمان حاضر که نمایندگان مجلس مشغول بررسی لایحۀ بودجۀ سال ۱۳۹۸ هستند، برنامه‌های ملی غنی‌سازی و مکمل یاری را در اولویت اختصاص بودجه قرار دهند.
فراموش نکنیم که امنیت ملی و امنیت غذایی دوروی یک سکه هستند و بدون یکی، دیگری را نمی‌توان به دست آورد.
راهکار‌های جهانی مقابله با کمبود ویتامین D
در دنیا معمولاً شیر و لبنیات، روغن‌ها، آبمیوه‌ها بخصوص آب‌پرتقال، غلات صبحانه، برنج و آرد برای غنی‌سازی با ویتامین D مورداستفاده قرار می‌گیرند.
شیر به دلیل محتوای بالای کلسیم آن برای غنی‌سازی ویتامین D انتخاب بسیار خوبی است و فناوری آن ساده و نسبتاً ارزان است، اما سرانۀ مصرف شیر در کشور ما حتی زمانی که به آن یارانه تعلق می‌گرفت چندان بالا نبود، چه برسد به حالا که روزبه‌روز بر قیمت آن افزوده می‌شود و تقریباً از سبد غذای خانوار حذف گردیده است.
از طرفی مدتی پیش که نگرانی وجود پالم در شیر مطرح شد، هم تولید و هم تقاضای آن به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت؛ بنابراین به‌طورکلی غنی‌سازی شیر در شرایط کنونی، پوشش جمعیتی ناقصی دارد و گزینۀ مناسبی نخواهد بود.
غنی‌سازی روغن گزینۀ خوبی است، ولی با توجه به روش خاص آشپزی غذا در ایران، برآورد میزان اتلاف ویتامین D ضمن طبخ و نهایتاً دریافت آن از این طریق کار ساده‌ای نیست.
غنی‌سازی برنج نیز نیازمند فناوری پیچیده‌ای است که در حال حاضر در کشور وجود ندارد، ضمن آنکه با توجه به جهش‌های قیمتی ماه‌های اخیر، دهک‌های پایین جامعه توانایی تهیۀ مرتب آن را ندارند.
درنتیجه باید ماده‌ای غذایی انتخاب گردد که ضمن دسترسی آسان، قوت غالب مردم بوده و هزینۀ آن نسبت به سایر مواد غذایی کمتر باشد.
تنها گزینۀ باقیمانده، نان خواهد بود که در حال حاضر با آهن و فولات نیز غنی می‌شود.
منبع : زندگی آنلاین
انتها ی پیام/
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شما واقعا نمی‌خواهید همسرتان را برنجاید، ولی خب، با اینکه خیلی هم گرسنه هستید غذایی که همسرتان تهیه کرده را اصلا دوست ندارید. همه دوست دارند با فرد مورد علاقه‌شان اوقات خوشی را بگذرانند، چه در پارک و سینما باشد و چه سر میز ناهار و شام در خانه‌شان. هیچکس کامل نیست و در زمینه‌ی آشپزی هم قرار نیست همه‌ی ما متبحرانه عمل کنیم.
چه کنید اگر دستپخت همسرتان را دوست ندارید
شاید شما خودتان عاشق آشپزی کردن باشید و دوست داشته باشید مدام غذا‌های گوناگون و دستورالعمل‌های جورواجور را امتحان کنید، یا شاید هم غذا‌های بیرون را بیشتر ترجیح می‌دهید. زمان‌هایی هم هست که همسرتان دوست دارد با مهارتِ آشپزی‌اش شما را غافلگیر و خوشحال کند، در چنین شرایطی اگر در نهایت، غذایی که سرو می‌کند همان چیزی نشده باشد که انتظارش را داشته‌اید، خیلی هم مهم نیست و با ترفند‌هایی که بلدید می‌توانید وانمود کنید در حال خوردن یکی از بهترین غذا‌های عمرتان هستید و دل همسرتان را نیز شاد کنید.
اما چه باید بکنید اگر به طور کل دستپخت همسرتان باب طبع‌تان نیست و بیشتر ِ غذا‌هایی که درست می‌کند را نمی‌پسندید؟ واقعیت این است که بیشتر آقایان در مورد دستپخت نه چندان جالب همسر خود آنقدر سکوت و تحمل می‌کنند که بعد از مدتی احساس می‌کنند دیگر برای هر گونه اظهار نظر و اعتراضی خیلی دیر شده است.
بیشتر آقایان شاید یکی دو غذای دستپخت همسر خود را چندان نپسندند و این مسئله چندان چالش برانگیز نیست، اما برای آقایانی که با بخش عمده‌ی آشپزی همسر خود مشکل دارند، موضوع پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. اگر همسر شما اصرار دارد همیشه همان غذا‌هایی را درست کند که از خوردن‌شان لذتی نمی‌برید، پس باید بنشینید و با هم گفتگو کنید.
در این مطلب راهکار‌هایی به شما توصیه می‌کنیم که اگر دستپخت همسر خود را دوست ندارید، می‌توانید از آنها کمک بگیرید.
به همسرتان پیشنهاد کنید در یک کلاس آشپزی ثبت نام کند
می‌توانید به همسرتان این طور پیشنهاد بدهید: «عزیزم من خیلی دوست دارم دستپخت تو خیلی بهتر از این‌ها باشد، چطور است که در یک کلاس آشپزی ثبت نام کنی و شیوه‌ها و نکات جدیدی یاد بگیری؟».
این روز‌ها انواع و اقسام کلاس‌های آشپزی وجود دارند که می‌توانید طبق نیاز و سلیقه‌تان از آنها استفاده کنید.
به همسرتان پیشنهاد کنید در آشپزی به او کمک کنید
منظور این نیست که مدام در آشپزخانه کنار همسرتان باشید و تمام حرکاتش را کنترل کنید، بلکه می‌توانید در انتخاب غذایی که می‌خواهد درست کند به او کمک کنید، مواد غذایی که از آنها استفاده می‌کند را بررسی کنید و نظر بدهید و لا به لای این همکاری‌ها به احتمال زیاد می‌توانید نقاط ضعف یا اشتباهات همسرتان در آشپزی را پیدا کرده و کمکش کنید تا آن را برطرف کند.
مثلا شاید خانم شما از سیر زیاد در غذا استفاده می‌کند یا زمان کافی برای پخت به غذا نمی‌دهد. ایراد هر چه که هست، با بودن در کنار همسرتان حین پخت و پز می‌توانید پیدایش کنید.
به همسرتان پیشنهاد کنید سبزیجات را شما خُرد کنید یا سس غذا را شما درست کنید. خانم شما مطمئنا از پیشنهاد کمک‌تان استقبال می‌کند و شما هم همزمان می‌توانید آشپزی او را ببینید. اگر همسرتان اصرار کرد که خودش کارهایش را انجام دهد و شما هم به کار خودتان مشغول باشید، فقط به او بگویید دوست دارید هنگام آشپزی تماشایش کنید، زیرا وقتی مشغول غذا درست کردن است خیلی خواستنی می‌شود!
با هم در اینترنت جستجو کنید، غذا‌هایی را انتخاب کرده و با هم درست کنید
برای مبتدی‌ها در آشپزی همیشه بهترین کار این است که طبق دستورالعمل پیش بروند. خوشبختانه این روز‌ها با کمک اینترنت، به انواع غذا‌ها و دستور تهیه و پخت‌شان به راحتی دسترسی دارید. با همسرتان بنشینید و غدا‌هایی را انتخاب کنید و با همکاری هم طبق دستور آن را آماده کنید. بدین ترتیب می‌دانید چه چیز‌هایی در غذای‌تان وجود دارد، چگونه مواد را با هم ترکیب کنید، چقدر زمان پخت لازم است و در نتیجه، دقیقا چه قرار است بخورید. ضمنا یکی از امتیازات جستجو کردن در اینترنت هم این است که تنوع را وارد رژیم غذایی‌تان می‌کنید و نحوه‌ی پخت مواد غذایی را خوب یاد می‌گیرید.
از همسرتان بخواهید اول غذایی که درست کرده را بچشد
اگر همسرتان خودش نتواند مز‌ه و طعم چیزی که تهیه کرده است را تحمل کند، مطمئنا از شما هم انتظار ندارد آن غذا را دوست داشته باشید. از او بخواهید در مراحل تهیه‌ی غذا، آن را بچشد و اگر چیزی کم و کسر داشت یا درست نبود، راهی برای تصحیح آن پیدا کند یا از شما نظر بخواهد.
نظر واقعی‌تان را پنهان نکنید
وقتی دستپخت همسرتان را دوست ندارید مطمئنا این را هم دوست ندارید که او را از خود برنجانید و زحماتش را نادیده بگیرید.
اما همیشه هم که نمی‌توانید نظرتان را پنهان کنید و به خوردن غذا‌هایی که باب میل‌تان نیست ادامه دهید. پس باید کاملا مهربانانه، ملایم و صادقانه با همسرتان حرف بزنید و از از بخواهید تا با هم راه حلی پیدا کنید. اگر او نداند که از غذا‌هایی که درست می‌کند خوش‌تان نمی‌آید، به شیوه‌اش ادامه می‌دهد و شما هم مجبورید هر روز همان غذا‌ها را بخورید. فکر می‌کنید این وضعیت تا کِی می‌تواند ادامه پیدا کند؟!
چه باید بکنید اگر
اگر مشکل، دستپخت همسرتان نیست، بلکه فقط ذائقه‌های غذایی‌تان متفاوت است. کسی که تمام روز‌ها و شب‌های زندگی‌تان را با او سهیم هستید، بیشتر تصمیم‌ها را با هم می‌گیرید، رویاهای‌تان یکی است و در یک تختخواب می‌خوابید آیا لزوما باید ذائقه‌ی غذایی یکسانی با شما داشته باشد؟ خیر، این طور نیست. در خیلی از موارد، زن و شوهر تا حدودی می‌توانند به یک حد وسط در سلیقه‌ها غذایی خود برسند و بعد از مدتی هم به این وضعیت عادت می‌کنند، اما خوب است بدانید در شرایطی که ذائقه‌های کاملا متفاوتی با هم پیدا می‌کنید، هیچ ایرادی ندارد که دو غذای کاملا متفاوت با هم در یک وعده صرف کنید و این اصلا چیز بدی نیست و معنی خاصی هم ندارد.
در این زمان می‌توانید هر یک از شما غذای مورد علاقه‌ی خود را تهیه کنید، اما سر میز غذا کاملا راحت و صمیمی غذای‌تان را با هم صرف کنید.
در پایان
به هر حال نباید فراموش کنید که سلیقه‌های غذایی بسیار بسیار متفاوت‌اند و حتی کم یا زیاد شدن ِ تنها یکی از عناصر یک غذا می‌تواند تفاوت بزرگی در طعم و عطر نهایی آن ایجاد کند. پس زیاد هم سخت نگیرید و انعطاف داشته باشید. مشکلات و عیب‌های کوچک نیز با صبر و حوصله و مهربانی و کمی هوش و خلاقیت، قابل حل‌اند.
اما فقط نظاره گر نباشید و از راه دور ایراد نگیرید، لطفا دست به کار شوید و با حضور در قلب آشپزخانه، قدم‌های فعالانه برای بهتر شدن دستپخت همسرتان بردارید!
منبع : برترینها
انتهای پیام/
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، میزان آنتی اکسیدان موجود در خون شما را کاهش خواهند داد. به همین دلیل بهتر است تا سطح آنتی اکسیدان خون را همیشه بالا نگه دارید.
مصرف موادغذایی حاوی آنتی آکسیدان، می تواند به سلامت پوست کمک کرده و از آن در برابر نور خورشید و سایر خطرات، محافظت نماید:
انواع چای: بسیاری از محصولات مراقبت از پوست حاوی عناصر موجود در چای سبز هستند. این عناصر و ترکیبات منجر به حذف رادیکال های آزاد در بدن و دوباره فعال کردن سلول های خنی در لایه بالایی پوست می شوند. کحققان می گویند مصرف چای سبز برای مبتلایان به پسوریازیس که دچار عوارض پوستی هستند، مفید است. البته فقط چای سبز این خاصیت را ندارد. بابونه نیز دارای خواص ضد التهابی و مرطوب کنندگی پوست است و در عین حال منجر به بهبود خاصیت ارتجاعی پوست می شود. چای سیاه نیز غنی از فلاونوئیدها برای جلوگیری از التهاب های پوستی است.
عسل: جای تعجب نیست که عسل می تواند پوست خشک را به زندگی بازگرداند. تحقیقات نشان داده اند که عنصر موجود در عسل منجر به درمان زخم ها و سوختگی ها می شود ضمن این که التهاب و عفونت را نیز از بین می برد.
شکر قهوه ای: پوستی که به طور مرتب، پوسته پوسته می شود. پوست سالمی است چه از نظر کارکرد و چه از نظر ظاهر این امر باعث می شود که پوست بتواند راحت تر نفس بکشد و بعد از مدتی درخشندگی خاصی داشته باشد و همچنین پوست نرم تر می شود. با استفاده از اسکراب شکر قهوه ای می توانید پروسه پوسته پوسته شدن را انجام دهید. شکر قهوه ای دارای مقداری اسید گلایکولیک است، یک اسید هیدروکسید که برای داشتن پوستی سالم بسیار مهم است. اسید گلایکولیک طبیعی نه تنها باعث بهبود پوست می شود بلکه از آن در برابر سموم نیز محافظت می کند.
گیلاس: وجود آنتی اکسیدانی با نام ملاتونین در گیلاس سبب می شود تا این میوه خوشمزه، از پوست در مقابل اشعه فرابنفش خورشید محافظت کند. همچنین این ماده به ترمیم پوستهایی که دچار آفتاب سوختگی شده اند نیز کمک می کند. به علاوه، وجود ویتامین ث در این میوه، باعث افزایش تولید کلاژن و جلوگیری از چین و چروک های پوست می شود.
قارچ: قارچ که به عنوان ماده ای سرشار از پروتئین شناخته می شود، حاوی موادی همچون سلنیوم برای محافظت از پوست است. در میان مواد غذایی مصرفی، قارچ حاوی بیشترین میزان سلنیوم است. وجود ماده ای همچون گلوتاتیون پراکسیداز بیشترین میزان آنتی اکسیدان بدن را تامین می کند. این ماده، از آسیب به سلول های پوستی که به واسطه اشعه خورشید پیش می آید پیشگیری می کند. همچنین، قارچ سرشار از ویتامین ب است که عاملی برای شادابی پوست و جوان ماندن آن به حساب می آید.
منبع: آوای سلامت
انتهای پیام/
به گزارش مهر، طبق نتایج مطالعات محققان دانشگاه واشنگتن خردسالانی که دچار افسردگی هستند ۲.۵ برابر بیشتر از سایرین در معرض بازگشت مجدد این اختلال در سالهای آتی زندگی خود هستند. با این حال تشخیص و اقدام برای درمان می تواند تا حد زیادی جلوی عوارض افسردگی در خردسالان را بگیرد.
دکتر «جان لوبی»، سرپرست این مطالعه، می گوید: «این یافته باز هم به ما نشان می دهد که افسردگی یک اختلال مزمن است که ممکن است دوباره در فرد عود کند. اما جنبه مثبت این یافته این است که اگر بتوان افسردگی را به سرعت تشخیص داد، می توان آن را به شکل موثرتری درمان کرد. در واقع به این ترتیب می توان از احتمال مزمن بودن و بازگشت مجدد افسردگی کاست».
این مطالعه بر روی ۲۴۶ کودک سه تا پنج ساله به انجام رسید و تیم تحقیق به ارزیابی کودکان از نظر افسردگی و نیز سایر اختلالات روانپزشکی پرداختند.
این مطالعه که شش سال به طول انجامید، شامل ۶ ارزیابی سالیانه و نیز ۴ ارزیابی شش ماهه بود. در این ارزیابی ها از والدین خردسالان سئوالاتی در مورد غم، زودرنجی، خواب، اشتها و نیز میزان لذت خردسال از بازی و فعالیت های تفریحی پرسیده شد.
همچنین ارزیابی نوع تعامل میان والدین و کودکان نیز بخشی از این ارزیابی بود. هدف از این ارزیابی، تعیین دلیل وجود علایم افسردگی در کودکان و ارتباط آن با نوع رابطه آنها با والدین شان بود.
در ابتدای این تحقیق مشخص شد که ۷۴ نفر از کودکان دچار افسردگی هستند. شش سال بعد نیز مشخص شد ۷۹ نفر از این کودکان بر اساس معیارهای علمی موجود دارای افسردگی بالینی هستند که نیمی از همان ۷۴ کودکی که در ابتدای مطالعه دچار افسردگی بودند در میان آنها حضور داشتند. همچنین ۲۴ درصد از ۱۷۲ کودکی که در ابتدا افسرده نبودند نیز پس از شش سال دچار افسردگی شدند.
در این مطالعه مشخص شد کودکانی که مادر آنها دچار افسردگی بود، بیشتر در احتمال بروز افسردگی قرار داشتند. همچنین احتمال افسرده شدن در کودکانی که دچار اختلال رفتاری بودند بیشتر بود. جالب اینجا است که حمایت درست مادران از کودکانی که اختلال افسردگی داشتند موجب کاهش این احتمال می شد.
به طور کلی این مطالعه به این نتیجه رسید که احتمال ابتلا به افسردگی در خردسالانی که دچار مشکلات روانشناختی بودند در بزرگسالی به مراتب بیشتر بود.
منبع : جامعه خبری تحلیلی الف | " جذاب ترین " نقشی در تولید محتوای این مطلب ندارد، مطلب منتشر شده با ذکر منبع می باشد.